Luik-Bastenaken-Luik van John Otto

Als fietser moet je uitdagingen hebben vind ik. Dus ik probeer elk jaar wat doelen te stellen om het trainen wat makkelijker te maken in de winter. Dit keer weer de Amstel Gold en ook Luik Bastenaken Luik stond op mijn programma in april. Dus aan de bak bij SGZ en voor het eerst dit jaar ook fanatiek bezig op de Tacx bij slecht weer. Na een zeer natte Amstel Gold besloten om de week ertussen niet te fietsen. Op woensdag de beentje los laten maken door Anita van de Klundert en dat was hard nodig. Op donderdag de spullen weer bij elkaar gezocht en vrijdagmiddag vol goede moed naar Riemst vertrokken naar de bed en breakfast waar ik zou slapen. Na een goede nachtrust om half 6 ontbijten. Daarna mijn laatste beker carbo erin en naar de start gereden. Het was al zeer druk. Na wat rondjes rijden parkeerplaats gevonden, fiets gepakt, de rugzak met sportvoeding mee en de pret kon beginnen. Alleen weer regen. Shit het zal toch niet weer de hele dag regenen. Maar gelukkig rond half 12 werd het droog. Eerste stuk door Luik gereden, het eerste wat opvalt is dat de weg slecht is. Dus oppassen voor alle kuilen etc. Besloten om rustig aan te beginnen en beentjes goed warm gezet. Buiten Luik aangekomen begint het vrij rustig alleen er is daar niks vlak. Wel zeer mooie omgeving, genieten dus. Na 43 km de eerste bevoorrading en dan na 49 km de eerste heuvel L’Ancienne Barriere in Basse-Bodeux, 4800m lang 4,7 % gem. max 6 %, een goede opwarmer. Het ging goed en rustig op hartslag naar boven gefietst. Dan de afdaling, dat is niet mijn specialiteit, ben geen durfal meer dus rustig aan. Na 68 km de volgende bevoorrading en op 70 km de volgende heuvel Cote Haute Levée in Stavelot. Hier wordt het wat serieuzer, gem 5,6%,  max 12 % met een lengte van 3500m. Ook deze gaat goed. Rond het omslagpunt blijven fietsen zodat ik niet verzuur. De benen voelen goed aan. Na 82 km komen we aan bij La Gleize waar de Col du Rosier op ons wacht deze is gem 5.7%, max 12% , lengte 4500m en ook een kuitenbijter. Na 96 km Col du Maquisard. Het gaat nog steeds goed, ben nog fit en kan nog volop genieten van de prachtige omgeving. Dan na 108 km komt dan de bekende Cote de la Redoute in Remouchaps, gem 9.7%, max 20% en 1650 m lang. Klim begint in het dorpje. Daarna overal campers langs de weg ivm met de profkoers op zondag. Mensen die klappen, muziek da’s mooi, ik krijg hier een extra boost van en dat is nodig want dan komt het steile stuk. Maar liefst 20%, alles piept en kraakt dan vlakt hij af, gelukkig ik ben er…… trots. Maar dan wacht nog een keer 20% tot aan de top en dat wist ik niet. Vloeken gas erop en hartslag diep in het rood,  voorwiel los van de weg maar dan zie ik de boog op de top. Ik ben er. BAM gelukt en trots op mezelf!! Toch maar geflikt gauw door, het zuur moet nu echt uit de benen gefietst worden. De volgende komt er alweer aan. Na 125 km Cote de la Roche -aux -Faucons in Esneux, 9,9% gem max 16% lengte 1500m. Het gaat nu zeer doen, maar de benen zijn super vandaag dus het gaat hier ook goed. Dan richting Luik voor de laatste km’s. We komen aan bij de Cote de Saint-Nicolas, gem. 7,6%, max 13%, lengte 1400 meter, maar het maakt niet meer uit. Het gaat goed en lekker tempo naar boven. Dan laatste stuk naar de finish. Het zit erop. Wat een super leuke dag, hard gewerkt, goede organisatie en alles was top. Dit smaakt naar meer. Spullen weer ingepakt en gauw terug naar de “ouwe meule”. Tijd voor een douche en een biertje. Met vriendelijke sportgroeten, John Otto