Leon en Hein op avontuur in Vlaanderen
Een paar weken geleden besloten een aantal clubleden om maar weer eens in de heuvels te gaan fietsen. Op 2 mei zou het gaan gebeuren, uiteindelijk gingen Leon en Hein samen op pad. Tot maandagavond 1 mei was het plan om naar het Amstel Gold Experience Center in Valkenburg te rijden. Daar kun je voor € 21,- parkeren, koffie en vlaai nuttigen, een chip krijgen, douchen en een pastamaaltijd eten. Goed plan, totdat we weervrouw Helga en weerman Frank hadden geconsulteerd.
Dat leidde tot het besluit om naar Vlaanderen te gaan. De regenkans was daar aanmerkelijk minder. En dat bleek achteraf waar. In Oudenaarde ligt het Centrum Ronde van Vlaanderen. Daar kun je gratis parkeren, voor €2,- douchen en een kaart met routes kopen, overigens ging de deur pas om 10.00 uur open. De (drie) routes zijn ook uitstekend uitgepijld. Daarover later meer…
Na een heerlijke kop koffie en route, bordjes met pijlen, route op de Garmin en een kaart op zak. Zekerheid boven alles. Lekker de beentjes losrijden in het begin, althans dat was onze afspraak. De route dacht daar anders over. Net nadat we Oudenaarde uit reden begon een klim, niet zo heel steil maar wel lang. Druk pratend met een Belg in ons wiel reden we naar boven. Eenmaal boven was de Belg opeens verdwenen. Nu al gelost? Niets vermoedend fietsten we lekker door, maar na een aantal kilometers bekroop ons het gevoel dat we al te lang geen bordje meer hadden gezien. Overleg met kaart en Garmin, terug en verderop links.
Dat ging weer prima, tot we in het dorp Mater kwamen. Kasseien, kasseien en nog eens kasseien, kilometers lang en vooral omlaag. De Garmin bleef maar piepen dat we linksaf moesten, maar die poging mislukte omdat de weggetjes doodliepen. Dus maar gevraagd aan een van de weinige Belgen die we die dag buiten hebben gezien. En die stuurde ons terug op weg, de kasseienweg volgen, op het einde naar links en dan naar rechts. De Garmin bleef echter protesteren en op enig moment hebben toch maar weer iemand aangesproken.
En jawel hoor, we reden volkomen verkeerd. De route was of terug door Mater of een andere helling (maar die is wel heel steil) naar de Haaghoek rijden. Dan toch maar over de steile helling, maar op de Haaghoek aangekomen kwamen we erachter dat dat een van de beruchte kasseienstroken in de ronde van Vlaanderen is. Zo’n twee kilometer licht oplopend en aflopend. Daar vonden we de route terug en konden we op weg naar de Muur van Geraardsbergen met onderweg nog hellingen als de Steenberg, Valkenberg, en de Beerendries en veel vals plat.
Boven op de Muur was het tijd om het energiepeil weer op orde te krijgen. Omelet spek, spaghetti Bolognese, cola en koffie deden hun werk. Inmiddels vielen er een paar druppels, het zou toch niet waar zijn. Nog vijftig/zestig kilometer terug met veel klimmetjes voorzien van kasseien en wederom de Haaghoek, maar dan in andere richting. Het bleek bij die paar druppels in Geraardsbergen te blijven. En ook de terugweg ging weer door gebied waar waarschijnlijk nog missionarissen rondlopen. Helemaal verstild, je komt er bijna niemand tegen. Maar wel geweldig om te fietsen. Alhoewel de inspanning voelbaar werd.
Nog even een moment van hoop, een bord met Oudenaarde 8 kilometer. Helaas liep de route even anders. Nog zo’n twintig kilometer door het achterland, met uiteraard hellingen met uiteindelijk als laatste de Eikenberg. Vlak voor de Ronde van Vlaanderen van dit jaar ging er nog een filmpje op internet rond waarin een bewoner van de Eikenberg ruzie maakt met een asfalteermachine (machinist) als deze asfaltstroken aan de zijkant aanlegt. De bewoner wil niet dat de Eikenberg zonder kasseien beklommen kan worden. Wij weten nu zeker dat mening wielrenner heel blij is met die stroken.
Na de Eikenberg is het een lange afdaling naar Oudenaarde. Daar aangekomen lekker gedoucht en een klacht bij het Centrum Ronde van Vlaanderen ingediend. Naar mening van Leon was alles prima behalve die steile heuvels onderweg. Daar hadden de RondeBelgen wel een oplossing voor: hadden jullie maar een graafmachien moeten meenemen. Verslagen zijn we toen maar afgedropen naar het Museumcafé waar de Tongerlo’s prima smaakten.
Conclusie: een prima alternatief als je heuvels wilt fietsen, net iets dichterbij dan Valkenburg, (nog) gratis parkeren, douchegelegenheid, prima bewegwijzerd (als je oplet!) en prima eten en drinken onderweg en in Oudenaarde. Wil je meer weten dan kun je bij Leon of Hein terecht. Aanrader!
Hein & Leon.
Dat leidde tot het besluit om naar Vlaanderen te gaan. De regenkans was daar aanmerkelijk minder. En dat bleek achteraf waar. In Oudenaarde ligt het Centrum Ronde van Vlaanderen. Daar kun je gratis parkeren, voor €2,- douchen en een kaart met routes kopen, overigens ging de deur pas om 10.00 uur open. De (drie) routes zijn ook uitstekend uitgepijld. Daarover later meer…
Na een heerlijke kop koffie en route, bordjes met pijlen, route op de Garmin en een kaart op zak. Zekerheid boven alles. Lekker de beentjes losrijden in het begin, althans dat was onze afspraak. De route dacht daar anders over. Net nadat we Oudenaarde uit reden begon een klim, niet zo heel steil maar wel lang. Druk pratend met een Belg in ons wiel reden we naar boven. Eenmaal boven was de Belg opeens verdwenen. Nu al gelost? Niets vermoedend fietsten we lekker door, maar na een aantal kilometers bekroop ons het gevoel dat we al te lang geen bordje meer hadden gezien. Overleg met kaart en Garmin, terug en verderop links.
Dat ging weer prima, tot we in het dorp Mater kwamen. Kasseien, kasseien en nog eens kasseien, kilometers lang en vooral omlaag. De Garmin bleef maar piepen dat we linksaf moesten, maar die poging mislukte omdat de weggetjes doodliepen. Dus maar gevraagd aan een van de weinige Belgen die we die dag buiten hebben gezien. En die stuurde ons terug op weg, de kasseienweg volgen, op het einde naar links en dan naar rechts. De Garmin bleef echter protesteren en op enig moment hebben toch maar weer iemand aangesproken.
En jawel hoor, we reden volkomen verkeerd. De route was of terug door Mater of een andere helling (maar die is wel heel steil) naar de Haaghoek rijden. Dan toch maar over de steile helling, maar op de Haaghoek aangekomen kwamen we erachter dat dat een van de beruchte kasseienstroken in de ronde van Vlaanderen is. Zo’n twee kilometer licht oplopend en aflopend. Daar vonden we de route terug en konden we op weg naar de Muur van Geraardsbergen met onderweg nog hellingen als de Steenberg, Valkenberg, en de Beerendries en veel vals plat.
Boven op de Muur was het tijd om het energiepeil weer op orde te krijgen. Omelet spek, spaghetti Bolognese, cola en koffie deden hun werk. Inmiddels vielen er een paar druppels, het zou toch niet waar zijn. Nog vijftig/zestig kilometer terug met veel klimmetjes voorzien van kasseien en wederom de Haaghoek, maar dan in andere richting. Het bleek bij die paar druppels in Geraardsbergen te blijven. En ook de terugweg ging weer door gebied waar waarschijnlijk nog missionarissen rondlopen. Helemaal verstild, je komt er bijna niemand tegen. Maar wel geweldig om te fietsen. Alhoewel de inspanning voelbaar werd.
Nog even een moment van hoop, een bord met Oudenaarde 8 kilometer. Helaas liep de route even anders. Nog zo’n twintig kilometer door het achterland, met uiteraard hellingen met uiteindelijk als laatste de Eikenberg. Vlak voor de Ronde van Vlaanderen van dit jaar ging er nog een filmpje op internet rond waarin een bewoner van de Eikenberg ruzie maakt met een asfalteermachine (machinist) als deze asfaltstroken aan de zijkant aanlegt. De bewoner wil niet dat de Eikenberg zonder kasseien beklommen kan worden. Wij weten nu zeker dat mening wielrenner heel blij is met die stroken.
Na de Eikenberg is het een lange afdaling naar Oudenaarde. Daar aangekomen lekker gedoucht en een klacht bij het Centrum Ronde van Vlaanderen ingediend. Naar mening van Leon was alles prima behalve die steile heuvels onderweg. Daar hadden de RondeBelgen wel een oplossing voor: hadden jullie maar een graafmachien moeten meenemen. Verslagen zijn we toen maar afgedropen naar het Museumcafé waar de Tongerlo’s prima smaakten.
Conclusie: een prima alternatief als je heuvels wilt fietsen, net iets dichterbij dan Valkenburg, (nog) gratis parkeren, douchegelegenheid, prima bewegwijzerd (als je oplet!) en prima eten en drinken onderweg en in Oudenaarde. Wil je meer weten dan kun je bij Leon of Hein terecht. Aanrader!
Hein & Leon.
Foto’s
