Rondje IJsselmeer 2018
Drie leden van TWC Zevenbergen, te weten Jack Heeren, Ad Farla en Wim Boere en een collega van Wim, hebben afgelopen zaterdag het rondje IJsselmeer gefietst, een rit van 280 km. Het werd een mooie, maar mede door veel tegenwind ook een zware tocht. Jack was bereid om zijn avontuur op papier te zetten. Hieronder zijn verslag.
Met nog twee etappes voor de boeg, vervolgden we onze tocht. Dit ging weer over, via en langs de dijken en buitengebieden van Friesland en de Noordoostpolder. In Lemmer pikten we nog even een terrasje en hadden we nog een korte stop in Urk.
Dat we inmiddels al veel kilometers hadden gereden, ging bij iedereen toch een rol spelen. Her en der wat pijntjes, ongemakken en moeheid gaf het verlangen naar de eindstreep. Met al 280 km op de teller waanden we ons terug op het startpunt, maar niets was minder waar. Met aan de linkerkant een hoge dijk en rechts het IJsselmeer hadden we geen idee waar of hoe ver we waren. Tot we ineens langs Bataviastad reden en we dus terug waren in Lelystad. Eindelijk het zat er op!
Eenmaal terug bij camping ‘t Oppertje, feliciteerde we Erik met zijn afstandsrecord. De gereden afstand was uiteindelijk net geen 300km.
Gelukkig konden en mochten we op de camping gebruik maken van de douches, zodat we opgefrist en wel naar huis terug konden.
De tocht was mede door de afstand en de wind behoorlijk zwaar, maar is zeker de moeite waard om hem op je bucketlist te zetten.
Wim, Ad en Erik bedankt voor deze mooie ervaring!
Jack Heeren
Rondje IJsselmeer 2018
Aanvankelijk was het de bedoeling om op zaterdag 9 juni, de door TWC georganiseerde Biesboschtocht (150km) te gaan rijden. Totdat ik de vraag kreeg van Wim Boere, of ik zin had in een rondje IJsselmeer, een tocht van ca. 280 km. Met Parijs-Zevenbergen nog vers in het geheugen (en andere tere delen van het lichaam), zou het haalbaar moeten zijn en besloot ik toch maar deze uitdaging aan te gaan. Wim had voor deze tocht een schema opgesteld en zorgde o.a. voor de bevoorrading, want voldoende eten en drinken is van essentieel belang om een dergelijke ronde uit te kunnen rijden. Zijn collega Massoud zou in Hoorn (na ca. 100km) ons opwachten en zijn zoon Rik in Stavoren (na ca. 200km). Met z’n drieën, Wim Boere, Ad Farla en ik, zijn we vroeg in de ochtend naar camping ‘t Oppertje in Lelystad gereden. Daar zou een collega van Wim (Erik Negenman) zich bij ons aansluiten. Aldaar aangekomen was het omkleden en gereed maken om vervolgens om 5.00 uur te starten met de tocht. We konden rustig aan beginnen, omdat we de wind van achter hadden. Bij Amsterdam hadden we onze eerste stop. Even wat drinken en eten om vervolgens richting Hoorn te gaan. Rijdend langs het Muiderslot en door welbekende pittoreske plaatsjes als Monnickendam, Edam en Volendam bereikten we Hoorn. Daar stond Massoud ons op te wachten met de nodige koolhydraten in de vorm van pasta maaltijden, diverse broodjes, bananen, energierepen en dranken. Van hieruit gingen we naar Den Oever, een klein plaatsje net voor de afsluitdijk. Vanaf Amsterdam trotseerden we al een redelijke tegenwind en besloten om verder als een treintje te gaan rijden, zodat er steeds maar één op kop reed en we vaker konden afwisselen. Na 140 km kwamen we in Den Oever aan. Inmiddels had iedereen wel zin in een bakkie koffie en besloten we even te pauzeren bij een restaurantje. Even opladen om de afsluitdijk te trotseren, want met een fikse tegenwind schuin van voor zou het een flinke klus gaan worden. Net toen we de afsluitdijk op gingen werden we al toegeschreeuwd door een tegemoet komende fietser, ‘stroop je mouwtjes alvast maar op’. Waarschijnlijk een man met ervaring, want hij had wel gelijk. Lekker ploeterend tegen de wind in hebben we halverwege maar een fotomomentje gepakt en vervolgens doorgereden naar het einde van de afsluitdijk. Vanaf hier zouden we weer richting het zuiden gaan rijden met lekker de wind in het ruggetje op weg naar Stavoren. Bij het welbekende vrouwtje van Stavoren zou Rik, de zoon van Wim, klaar staan om ons te bevoorraden. Ook hier werd ons een pastamaaltijd, broodjes, energierepen, bananen en drinken aangeboden. Onze energievoorraad werd weer aangevuld en maakten we, na een fotomomentje bij het beeld(je) van het vrouwtje van Stavoren, ons gereed voor het vervolg van onze tocht.
Met nog twee etappes voor de boeg, vervolgden we onze tocht. Dit ging weer over, via en langs de dijken en buitengebieden van Friesland en de Noordoostpolder. In Lemmer pikten we nog even een terrasje en hadden we nog een korte stop in Urk.
Dat we inmiddels al veel kilometers hadden gereden, ging bij iedereen toch een rol spelen. Her en der wat pijntjes, ongemakken en moeheid gaf het verlangen naar de eindstreep. Met al 280 km op de teller waanden we ons terug op het startpunt, maar niets was minder waar. Met aan de linkerkant een hoge dijk en rechts het IJsselmeer hadden we geen idee waar of hoe ver we waren. Tot we ineens langs Bataviastad reden en we dus terug waren in Lelystad. Eindelijk het zat er op!
Eenmaal terug bij camping ‘t Oppertje, feliciteerde we Erik met zijn afstandsrecord. De gereden afstand was uiteindelijk net geen 300km.
Gelukkig konden en mochten we op de camping gebruik maken van de douches, zodat we opgefrist en wel naar huis terug konden.
De tocht was mede door de afstand en de wind behoorlijk zwaar, maar is zeker de moeite waard om hem op je bucketlist te zetten.
Wim, Ad en Erik bedankt voor deze mooie ervaring!
Jack Heeren 